Jednodnevke iz familije Heptageniidae nastanjuju najbre delove tokova naih pastrmskih reka. Njihove dorzo-ventralno spljotene nimfe anatomski su prilagođene ivotu u ekstremno turbulentnom toku planinskih reka, dreći se za stene. Heptagenide su jedne od najčećih jednodnevki sa kojima se susrećemo tokom čitave sezone irom Balkanskog poluostrva.
Ono to predstavlja kuriozitet u okviru ove vrlo arolike familije jednodnevki je da izvesne vrste obavljaju presvlačenje iz nimfe u subimago ispod vode i na povrinu isplivavaju kao krilati insekti. U kom sloju vode će do toga doći ponekad zavisi od brzine struje. U najbrzim rečnim tokovima do toga dolazi često iznad samog dna. Fred Arbona Jr. u svom kapitalnom delu "Mayflies, The Angler, And The Trout" detaljno opisuje ovu pojavu i ističe značaj običnih mokrih muica prilikom imitiranja ove faze rojenja izvesnih Heptagenida. Svima dobro poznata Martovka je dobar primer takve imitacije.
Stare kotske mekonoge muice sa krilima u Tweed, Clyde ili Tummel stilu (razlike su u duini tela), izmedju ostalog su bile i prvi emerderi ovoga tipa. Varirajuci duinu tela ovih musica, neki od kotskih autora , poput W.H. Lawrie-a i W.C. Stewart-a, uspeno su kontrolisali brzinu tonjenja imitacija u nemirnim rečnim strujama. Minimalizam i uspenost ovih klasičnih "spider" muica zaslueno su izvučeni iz zaborava zahvaljujuci radovima američkog autora Sylvester Nemes-a, a njihovi elementi vezivanja slue kao inspiracija velikom broju modernih mekonogih i vlanih emerder imitacija.
U modernoj literaturi jedna od vrlo uspenih muica koja predstavlja ovaj tip brzo- izranjajućih emerdera je realistični Yellow May Emerger (imitacija vrste Heptagenia sulphurea), autora Oliver Edwards-a iz Jorkira, opisana u njegovoj divnoj knjizi "Flytyers Masterclass" (1995). Osim ove vrste koja se moze sresti i na naim vodama, ova pojava je evidentna i kod nekih drugih vrsta iz rodova Rhitrogena i Epeorus, među kojima su neke od naih najčećih jednodnevki.
Heptamerderi su vlane muice koje imitiraju ovo ponasanje nekih vrsta Heptagenida, a u svojim elementima vezivanja spajaju tradiciju mekonogih "spider" muica sa modernizmom (upotreba sintetičkih elemenata). Inspiraciju za njihovo kreiranje dobio sam posmatrajući rojenja Epeorus-a na Crnici i Resavi, koja počinju da krase ove vode svakog proleća i daju im osobeni pečat.
Heptamerder
Udica: TMC 101, 200R, 2487, obično veličine 12-14
Nimfalna kouljica/ Rep: Beli ili antron u boji (koristim najčeće rđasti, maslinasti, sivi), i isperci patke ili jarebice
Abdomen: Gučji "biot" daje fini segmentisani izgled, a moete koristiti dabing ili PT isperke; Najčeće boje su sumporasto- oran, hendrikson braon, trula vinja i boja rđe; Ako koristite prirodne materijale imajte na umu da se boje menjaju pri kvaenju, kao i da boja tela jedinki iste vrste u zavisnosti od vremena, lokacije i svetlosnih uslova deluje drugačije pod vodom
Toraks: sintetički
grublji dabing ili zečje uvo
Krilo: Beli ili sivi antron (vidi sliku)
Noice: krda, jarebica ili gluvara
Perla: prozirna od plastike
Heptamerderi su najproduktivniji kada se dovode u zonu ishrane pastrmke uzvodnim bacanjima ili "wet fly swing"-om, uz malo dodatne animacije.